DEMİR TAVINDA DÖVÜLÜRDÜ, UNUTTUK!

DEMİR TAVINDA DÖVÜLÜRDÜ, UNUTTUK!

Ekin harmanda,
yiğit meydanda belli olurdu, unuttuk.

Sevda yürekte yaşanırdı,
biz dillerde maskara ettik,
Sevda’yı unuttuk.

Çiçek dalında güzeldi,
çiçeği, sözde Sevda’lara kurban ettik, tabiatı unuttuk.

Ana, baba kıymetini anlamak için, ölmelerini bekledik ATA’yı unuttuk.

Tarihi,
töreyi,
edebi unuttuk.

Esas; Yaratan’ı unuttuk.

Hayata yeni ufuklar açtık…
Dil uydurduk,
din uydurduk,
kendimizi haklı çıkarmak için kutsallarımızı ve değerlerimizi  unuttuk!

Kazandığımız oldukça az şeye rağmen,
kaybettiğimiz onca güzelliği unuttuk.

Kişilik şahsiyet ar edep gibi olmazsa olmazları unuttuk.

Yerine Mutlu olmak için,
ne gerekiyorsa yaptık.

Vefayı,
sadakati ,
iyiliği unuttuk.

Karşımızdakinin de aklı olduğunu unuttuk.
Hep aldattığımızı düşündük!

Aldanan bizdik oysa,
samimi ve saf olmayı  unuttuk.

Her yaptığımız şeyi aslında kendimize yaptığımızı, iyilik ya da kötülüğün mutlak geri döneceğini unuttuk.

Hep yerin üstünde kalacağımızı düşündük, hesabın aşağıda da-yukarıda da ödeneceğini  unuttuk.

Lakin günü geldiğinde “Hakim’in kendisinin şahit olduğu gün ” hatırlarız herşeyi biiiir bir. Say